Nora Diemer Kool (1934-2025)

Foto boven: NGF-president Jan WIllem Verloop, Nora Pont en directeur K.A. Roldanus (Volvo) in 1989 bij het tekenen van het contract voor de Volvo-jeugdtour.

Nora Diemer Kool werd op 12 oktober 1934 geboren. Ze was een dochter van ‘Thur’ Diemer Kool (1896-1959), een veelvuldig Nederlands tenniskampioen, en zijn dubbelpartner Marie Bernardien de Boeme (1896-1984), die samen Nederlands kampioen gemengd dubbel waren geworden in 1916 en 1917. Het stel kreeg vijf dochters van wie Nora de jongste was.

Geheel in lijn met de verwachting waren de dochters allemaal goede balsporters. "We hoefden maar een bal te zien en wisten hoe de sport moest worden bedreven." Hockey en tennis waren de sporten waarin Nora van zich liet spreken. In kenmerkende bescheiden woorden schreef ze er jaren later, in 1988, het volgende over:

"Wat sport betreft, verloopt mijn leven in twee delen. Tot mijn 20ste jaar was, woonachtig in Laren, een enthousiast sporter. Hockeyde in Laren 1 en tenniste in ’t Melkhuisje 1. 3 jaren speelde ik in ’t Nederlandse Hockeyelftal als spil; en werd 1 maal Nederlands studentenkampioen Tennis."

En toen gebeurde iets wat veel getalenteerde sportsters in die jaren overkwam:

"Toen viel mijn trouwdag."

Het huwelijk met de jurist F.H. Pont haalde in 1955 de lokale krant, die er een foto en een paar regels aan wijdde:

"Geen hockeystick of tennisracket maar een eenvoudige houten hamer hebben de dag van vandaag tot de belangrijkste gemaakt in het leven van Nora Diemer Kool. Het was de hamer in Larens trouwzaal waarmee de ambtenaar van de burgerlijke stand, de heer M.A. Meulenkamp, vanmorgen het huwelijk van de bekende 20-jarige hockey- en tennisspeelster met mr. F.H. Pont, 27 jaar, sloot."

Het echtpaar ging wonen in Aerdenhout, de geboorte van drie kinderen volgde. En toen die een zekere leeftijd hadden bereikt begon Nora Pont aan het tweede deel van haar sportieve loopbaan, dit keer als bestuurder. In 1965 werd ze voorzitter van de Bloemendaalse Dames Hockey Club. Toen ze de voorzittershamer in 1972 neerlegde werd ze actief in de Jeugdcommissie van de hockeybond, de KNHB. En ongeveer gelijktijdig met de verhuizing van het gezin naar Hilversum volgde Nora het voorbeeld van haar echtgenoot en ging ook golfen.

Eerst vooral tijdens vakantie, bijvoorbeeld op Golfclub El Paraiso aan de Costa del Sol, een trip die werd verzorgd door het Amsterdamse reisbureau De Vries & Co. van Toto Strumphler. Vervolgens werd ze lid op de Hilversumsche en nadat ze afscheid had genomen bij de hockeybond werd ze lid van de NGF-damescommissie, op dat moment onder leiding van Henriëtte Boreel, sinds 1978 eveneens de eerste vrouw ooit in het NGF-bestuur. In 1984 nam Boreel afscheid en volgde Nora Pont-Diemer Kool haar op, niet alleen als bestuurslid, maar ook als voorzitter van de damescommissie. In 1987 volgde zij de afgetreden vice-voorzitter Rolf Olland in die hoedanigheid op.

"Het bevorderen van een beter spelpeil onder meer door het organiseren van wedstrijden en trainingen"

Vlak na haar aantreden als bestuurslid drukte Nora Pont-Diemer Kool meteen haar stempel op het beleid van de federatie. Toen zij de voorgenomen statutenwijziging van dat jaar onder ogen kreeg, viel het haar op bevordering van het spelpeil niet tot de doelstellingen behoorde. Daar bracht zij verandering in. Dankzij haar werd artikel 4.d "het bevorderen van een beter spelpeil onder meer door het organiseren van wedstrijden en trainingen" aan de statuten toegevoegd. Het zou een voorbode zijn voor datgene waar zij zich in haar bestuursperiode hard voor zou maken: jeugd- en topgolf, die volgens haar ook in elkaar verlengde lagen.

In 1984 was ze non-playing captain van het Nederlands damesteam in de Espirito Santo Cup (het WK voor amateurs) in Hong Kong. Het team bestaande uit Alice Janmaat, Marischka Zegger-Swane en Marjan de Boer werd er gegidst door Nan Croockewit-Roland Holst die daar woonde vanwege het werk van haar man bij de ABN Amro. Gezellig was het zeker, de resultaten minder. Het team eindigde op een teleurstellende zeventiende plaats van in totaal tweeëntwintig deelnemers. Marjan de Boer legde de vinger op de zere plek:

"Waarmee we misschien fout zijn gegaan, is het verkennen van de baan. Om te leren golfen moet je eerst weten hoe je moet oefenen en ik geloof dat we daarin tekort geschoten zijn. Hoe moet ik een baan verkennen? Hoe moet ik de baan spelen? Hoe deel ik het in? Niets ten kwade van mevrouw Pont, maar er waren landen (Italië, Zweden) die coaches bij zich hadden die oud-international waren, of er was een professional bij."

Nora Pont-Diemer Kool was zich hier zelf ook van bewust en nam deze ervaring mee in haar ideeën als bestuurslid. Sinds 1988 zat ze de Hoofdafdeling Sport voor, waarin de damescommissie was opgegaan. In die rol zette ze zich in voor een sterker topsportbeleid, onder meer door de aanstelling van een bondscoach, of een ‘directeur sportif’, die talenten moest gaan ontdekken en ontwikkelen, en het laten invliegen van Amerikaanse experts. Daarnaast moest er volgens Pont-Diemer Kool wat veranderen op de clubs:

"Het sportidee leeft anno 1990 nog niet in de hele golfwereld. Vandaar ook dat er zo weinig jeugd is. Soms heb ik het idee dat men dat niets kan schelen. De jongeren staan in de weg en ze winnen alle prijzen, hoor je wel eens. Ik hoop dat de clubs meer en meer gaan inzien dat het beleid moet worden veranderd en dat het jeugdbeleid de aandacht krijgt die het verdient."

Niet al haar wensen zouden uitkomen, maar onder impuls van Pont-Diemer Kool werden de eerste stappen gezet naar een professioneler topsportklimaat. En precies zoals Nora Pont-Diemer Kool voor ogen had, reisde de Nederlandse damesequipe met een coach naar de volgende edities van de Espirito Santo Trophy. Topsportbeleid bleek een proces van kleine stapjes, waarbij de NGF volgens haar vooral de juiste voorwaarden moest blijven scheppen. "De wil bij de Nederlandse golfsters is niet zo verbeten om de echte top te halen. Toch moeten we de mogelijkheden openhouden voor eventuele talenten."

"Als deze periode afloopt, verheug ik mij erop zelf wat vaker te golfen!"

In 1990 nam Nora Pont-Diemer Kool afscheid als bestuurslid van de NGF. Al in 1988 wist ze wat ze na afloop van haar bestuursperiode zou gaan doen: "Als deze periode in 1990 afloopt, verheug ik mij erop veel tijd te hebben voor mijn man, 3 kinderen, 2 schoonkinderen en 2 (bijna 3) kleinkinderen! En zelf wat vaker te golfen!" En zo geschiedde, tot zij in februari 2025 overleed.

Foto boven: Nora Pont (non-playing captain), Alice Janmaat, Marjan de Boer en Marischka Zegger in de Espirito Santo Trophy van 1984.

Foto boven: 1975, El Paraiso. Vlnr H.W. Andriessen, Nora Pont-Diemer Kool, G.H. Rahusen, A. Haak.

Foto boven: Nora Diemer Kool en F.H. Pont tijdens de huwelijksvoltrekking in 1955.

Keer terug naar de pagina Onze historie - publicaties en artikelen.